POLSKIE GTS I TALL WOMEN

Maniek

Witam...Niewiem czy sie temat spodoba, ale zaryzykuje...Kiedyś Myślałem nad tym Czy nasze fantazje nie są Nie są związane z obniżeniem własnej wartości itp....Co prawda tak samo jest z dominacją fetyszem stóp i tym podobnym...
Tacy Ludzie najczęściej lubią być nikim, zabawką przy kimś, nic nie znaczącym człowieczkiem.
Rozumiem to jest zabawa i fajne, ale Myśle że to jest coś więcej nic tylko PIękne marzenia:)

Co wy o tym myślicie?

levy

To z pewnością jeden z powodów, poza tym może to też być bezpośredni efekt chęci bycia dominowanym, jednakże w różny sposób: zarówno ten zakładający zrównanie jednostki do poziomu przedmiotu lub zwierzątka, jak i dominacja, jaką ma matka nad dzieckiem (chęć przeniesienia odpowiedzialności na drugą jednostkę, w tym przypadku na wysoką kobietę/gigantkę, mającą symbolizować matkę). Zapewne są też jakieś inne powody, ale na chwilę obecną tylko te mi przychodzą do głowy.

Maniek

No nie wiem...Jak by nie było to jest fantazja erotyczna i chyba nikt nie myśli o tym jak dominacja matka z dzieckiem, no bo też Człowiek nie chce przy takiej kobiecie poczuć matczyną miłość, a taką zwykłą miłość gdzie w skład wchodzi seksualność.

Aki

Popieram Manika ,bo ta odpowiedz moim zdaniem jest bardzo sensowna od innych.Choć każdy będzie miał inne zdanie do tego tematu.

Gość

Temat bardzo ciekawy. Jako że sam studiuję psychologię, bardzo często się nad tym zastanawiałem. To, że u większości fanów GTS fetyszyzm ma związek ze skłonnościami masochistycznymi – pragnieniem bycia zdominowanym i upokarzanym, jest dla mnie aż nadto oczywiste. Czasem próbuję to sobie tłumaczyć w kategoriach psychoanalitycznych (Freud). Takie skłonności mogą się wiązać z kompleksami wczesnego dzieciństwa. Zafiksowanie na Matce, lęk przed Matką, nieświadome Jej seksualne pożądanie, uczucia miłość i nienawiści… Olbrzymka to symbol wszechpotężnej Matki, w której rękach jesteśmy igraszką. U mnie miało to bardziej skomplikowany przebieg. Moim ulubionym scenariuszem nie jest okrutna i brutalna dominacja, ale historia w gruncie rzeczy przyjaznej Gulliveriany (niekoniecznie dokładnie takiej samej, jak u Milo Manary – podobne przygody przeżywa bohaterka mojego opowiadania, Valerie). Pamiętam szok, jaki przeżyłem, oglądając w wieku kilku lat „Podróże Gullivera” z 1939 roku. Od tego czasu silnie reagowałem lękowo na wszystko, co związane z różnicą wielkości między bohaterami jakichkolwiek historii o olbrzymach, olbrzymkach, itd. Nigdy nie pragnąłem bycia zdominowanym przez matkę. Wydaje mi się, że moje Ego jest raczej stabilne, a na fetyszyzm przekłada się moja ambiwalentna postawa wobec kobiet w ogóle. Z jednej strony jestem gorącym zwolennikiem równouprawnienia – stąd silna kobieta, olbrzymka. No i symbolika stóp. Z drugiej – jakaś samcza część mnie chce tą potężną kobietę zdominować. Olbrzymka Gulliveriana zostaje więc związana przez maleńkie Liliputy. Ale nade wszystko chcę jakiejś równowagi, pokojowego współistnienia mężczyzn i kobiet. Gigantka wyrywa się z więzów, lecz – mogąc zniszczyć Liliputów – nie robi tego. U mnie liczy się raczej interakcja sama w sobie, uwielbiam wyobrażać sobie przeróżne sytuacje, jakie mogłyby mieć miejsce, gdyby np. w mieście małch mężczyzn zamieszkała olbrzymia kobieta.
Mam nadzieję, że dość jasno to opisałem. Smile

Maniek

U mnie to jest tak...Lubie sobie wyobrazać gigantyczne kobiety, które miały by władze absolutną nad mężczyzną. Bycie zabawką erotyczną itp. NIe mówie że chciałbym w rzeczywistości żeby kobieta miała nademną władzę bo to byłoby śmieszne. Mi chodzi o sam fakt co taka wielka kobieta mogła by zrobić z malutkim facetem.
Jest Boginią i mogła by jednym ruchem dla zabawy zgnieść, zjeść albo coś innego. Skłonności masochistyczne to to nie jest bo tortur sobie nie wyobrażam i nawet nie chciałbym wyobrazić. Coś w rodzaju "bdsm giantess" straszne hehe.

WODNIK1979

Ja myślę że większość z nas jak by widziała gigantyczną kobietę kroczącą ulicami naszych miast to by wiali jak najdalej. Fajnie jest sobie wyobrażać taka sytuacje ale w rzeczywistości nie wiem jak bym postąpił. Pamiętam że jak kiedyś miałem sen to się bałem gigantycznej nastolatki.

Gość

Skłonności masochistyczne to nie tylko zamiłowanie do bycia torturowanym, gnębionym, itp. To wiele, wiele więcej. A poza tym wiele zjawisk jest nieświadomych i racjonalna część człowieka próbuje się przed nimi bronić.

WODNIK1979 - pewnie każdy by zwiewał, ale... Ja w dzieciństwie i w okresie wczesnego dojrzewania reagowałem właśnie lękowo - bałem się oglądać kreskówki, w których występują olbrzymy, a zwłaszcza gigantyczne kobiety. Wcale nie tak wielki dystans dzieli uczucia strachu/lęku od pożądania. ;P

Maniek

NO ja bym na pewno uciekał, ale nie w takim popłochu jak najdalej z miejsca zdarzenia. Najprawdopodobnie schowałbym się w jakimś bezpiecznym miejscu, w bezpiecznej odległości i obserwował bym całe zdarzenie.

WODNIK1979

Motyw uciekania przed olbrzymkami widać w wielu opowiadaniach, filmikach czy ilustrowanych historiach. Jednak często jak sobie wyobrażam sytuację z olbrzymką to w kontekście że jest ona łagodna i się za mną bawi.

ZituKX

Jeśli chodzi o pragnienie bycia zdominowanym przez kobietę (na przykład gigantkę Wink

), to najczęsciej ma to podłoże w tym, że osoba taka sama musi dominować - prezes w firmie na przykład. Taka osoba, przemęczona dowodzeniem w życiu, pragnie od tego zwyczajnie odpocząć, stąd potrzeba dominacji. A dlaczego gigantki? Albo wpływ dziciństwa, albo predyspozycje psychiczne Wink

boo · Gość

Gość

Nie powiem, bo byłoby łatwiej mnie zlokalizować Razz

WODNIK1979

To raczej kwestia moich upodobań seksualnych. Myślę że nie za wiele ma to wspólnego z moim dzieciństwem. Nie mam też czegoś takiego że pociągają mnie kobiety które mają wyższą pozycję społeczną, są bogatsze czy mądrzejsze. Mnie po prostu pociąga w giantess i tall women właśnie ta wielkość.

Gość

To może być tylko racjonalizacja. Myśleć można wiele rzeczy, ale psychoanalityk potrafi wyciągnąć to, co przed nami jest zwykle ukryte. Wcale nie mamy pełnej wiedzy o sobie, a jedynie o małym wycinku własnego aparatu psychiki. Fakt, że COŚ - właśnie to, a nie co innego - nas pociąga, nie bierze się tak z powietrza.

Psychoanaliza jest oczywiście tylko jedną z wielu możliwych dróg wyjaśniania w psychologii.